Dat is wat ik tegen mijn dochter zeg om er een spelletje van te maken. Morgen vertrek ik met het vliegtuig naar Parijs voor een zakenreis. Mijn dochter vindt het vanzelfsprekend niet leuk dat “mama” weer weg gaat. Gelukkig komt het maar een paar keer per jaar voor dat ik ver weg moet voor mijn werk. Omdat ik niet meer dan tien kilo mee kan nemen in mijn handbagage, moet ik goed bedenken wat ik in mijn koffer stop. Tegenwoordig heb je niet zoveel meer nodig. Een laptop en/of een tablet brengen je al een heel eind op weg. Ondanks dat ik een hedendaagse zakenvrouw ben, wil ik graag wel mijn “zaken” tastbaar hebben. Dat betekent veel schrijven maar zeker ook veel printen. Zo verbruik ik de ene cartridge naar de andere. Echter, zal ik in Parijs mijn teksten op moeten sparen omdat een printer mee nemen vanzelfsprekend geen optie is. Zodra ik weer in Nederland ben dan kan ik mijn notities uitprinten en kan ik ze bij mijn “papieren” administratie voegen.
Zakenreizen heeft, buiten het achterlaten van mijn dochter, ook veel voordelen. Zo merk ik dat ik de wachttijd op het vliegveld nuttig kan besteden. Mijn presentatie voldoende kan uitwerken en de puntjes op de “i” zetten waar dat nodig is. In tegenstelling tot vroeger kun je nu zelfs werken in het vliegtuig. Ik typ hele verslagen en werk notulen van vergaderingen uit. Zodra ik weer thuis kom betekend dat wat extra tijd voor mijn gezin omdat ik al veel werk verricht heb in de genoten reistijd.
Wanneer ik aankom in Parijs, met mijn 10 kilo bagage. Word ik opgehaald door een privé chauffeur in een Limousine. Dat is nooit weg natuurlijk. Ik heb nog zeker een uur reistijd naar het hotel, waar ik me nog even snel kan opfrissen voordat ik mijn presentatie moet houden.
Op mijn kamer aangekomen pak ik mijn koffer uit. Ik strijk mijn mantelpak glad en pak mijn werkmap waarin mijn handgeschreven presentatie staat. Deze wil ik graag nog vluchtig doornemen.
Onder mijn werkmap zie ik een cadeautje liggen. Met daarop geplakt een kaartje met een tekst van mijn 10-jarige dochter. “Lieve mam, omdat die andere bijna op is” staat er te lezen. Ik pak het uit en krijg een lach op mijn gezicht. Een nieuwe cartridge met zwarte inkt. Wat kent mijn dochter me goed. En nu op naar de presentatie.